Bir süre kararsız kaldıktan sonra Dijon deyip bizim için anlamı çok olan bir yere gelmenin sevincini yaşıyoruz. Zira buraya ilk kez beraber geliyoruz. Dijon her sene şarap festivali bünyesinde yapılan halk oyunları yarışması ile ünlü bir yer. Bizim oynadığımız ekipte buraya daha önce birçok kez gelip birincilikler almıştı. Özellikle Özlem buraya üç kez geldiği için memleketine gelmişe döndü. Ve bir sürpriz. Turizm bürosunda bu seneki yarışma ile ilgili bir broşür görüyoruz. İşin keyifli yanı broşürde Özlem'in Türkiye'yi temsilen konulmuş Artvin kostümlü bir fotoğrafı var. Bu gerçektende bizi fazlasıyla heyecanlandırıyor ve yerimizde duramıyoruz. Hemen sırtımızdaki çantalara rağmen koşarak geziyoruz Dijon'u.

               Özlem'lerin gösteri yaptıkları havuzlu bir meydanda İllimani diye Şili'li bir grup canlı müzik yaparak cd'lerini tanıtıyorlar. Gerçektende ayakta dinleyip müthiş keyifleniyoruz. Dijon olanca apar topar geçirdiğimiz saatlere rağmen çok güzel tadlar bırakarak geride kaldı. Şimdi amacımız batı Fransa'ya Bordeoux'ya gitmek. Bunun için önce Lyon'a 21.41 de varıyoruz. Koştur koştur önce yanlış peron sonra doğru peron, tren orada. Ama acaba binebiliyormuyuz. Bulduğumuz ilk görevliye durumu anlatıyoruz, adam ingilizce bilmediği için kös kös bakıyor, allahtan bilen birine götürüyor bizi ve oda binebileceğimizi söyleyince biniyoruz. ooooh! tren hemen kalkıyor. Ve bu sabah Bordeoux'dadayız.  Hayal kırıklığı oldu desek yeridir. Ne okyanusu gördük ne de şarap mahsenlerini. Azınlık nüfusu bir hayli fazla. Günü anlamlı kılan tek şey mükemmel bir park. Her taraf çimenlik,ağaçlar, birsürü rengarenk çiçek birde yapma göl. Koca bir kuğu elimizden uzun boynunu uzatarak cips yiyor. Parkın bir bölümü botanik bahçesi. Şehrin yürüyerek ulaşılabilecek heryerine gitmeye çalışıyoruz. Tarihi mekanlar herzamanki gibi gayet etkileyici. Yine bir günü daha haritada belirlediğimiz yerlere gitmiş  olmanın verdiği huzurla garda noktalıyoruz.